Archiwum wydarzeń – listopad 2021

Komedia muzyczna (ballet bouffon) w trzech aktach z prologiem powstała w 1745 roku z okazji zaślubin delfina Ludwika z Marią Teresą Hiszpańską i miała premierę na Wersalu. Libretto inspirowane anegdotą zaczerpniętą z Pauzaniasza napisał Ballot de Souvot. Prezentowana inscenizacja opery Rameau została skrócona na potrzeby studenckiego wykonania. Kontekst opowieści został uwspółcześniony – prolog rozgrywa się w szkolnej klasie, zaś kolejne trzy akty podczas próby do szkolnego karnawałowego przedstawienia „Komiczny romans Jowisza”. Poniżej oryginalna treść opery:

• W prologu Tespis (mityczny autor komedii), Momus (bóg dowcipu) oraz Talia (muza komedii) postanawiają zorganizować widowisko, w którym ośmieszą ludzkie słabości, nie oszczędzając ani śmiertelników, ani bogów Olimpu. Sekunduje im Amor. Kolejne trzy akty opery to właśnie efekt ich współdziałania.
• Akt I
  Boski posłaniec Merkury, poszukując nowej romantycznej przygody dla Jowisza, a zarazem leku na zazdrość Junony, zstępuje do świątyni Bachusa. Spotyka tam Kitajrona, od którego dowiaduje się o istnieniu nimfy z żabiego rodu – Platei, która może wziąć udział w intrydze. Platea jest idealną kandydatką, bowiem szybko potrafi wmówić sobie uczuciowe zaangażowanie każdego, kto przyjdzie ją odwiedzić. Zamęcza swoimi zalotami Kitajrona i nie daje się zniechęcić Clarinie, która próbuje oszczędzić jej rozczarowań i stara się powstrzymać jej uczuciowe zapędy. Gdy Merkury składa Platei wizytę w jej bagnie i oznajmia, że Jowisz pragnie zstąpić z Olimpu, aby obdarzyć nimfę pożądanym przez nią uczuciem, ani chwili w to nie wątpi. W nastroju radosnego oczekiwania Platea przygotowuje się na przyjście władcy Olimpu.
• Akt II
  Jowisz odwiedza Plateę w swojej naturalnej postaci, bo zdecydowany brak urody dziewczyny chroni go przed pretensjami Junony. Uwodzi ją, obiecuje małżeństwo, a następnie rozkazuje Momusowi zorganizowanie jakichś rozrywek. Niespodziewanie na scenę wchodzi nowa postać – Szaleństwo. Przejmuje ona kontrolę nad widowiskiem. Śpiewając o romansie Apolla z Dafne, ogłasza początek ery panowania „nowej Junony”.
• Akt III
  Junona wpada w furię, gdy dochodzą do niej słuchy o nowym podboju Jowisza. Merkury stara się ją uspokoić, wysyła do kryjówki i każe ujawnić się w odpowiednim momencie. Pojawia się Platea z orszakiem weselnym – za chwilę ma się odbyć ceremonia zaślubin. Żabia władczyni jest zniecierpliwiona przedłużającym się oczekiwaniem na przybycie Amora i Hymena. Wreszcie pojawia się ten pierwszy, lecz szybko okazuje się, że to Momus w przebraniu. Platei jednak to nie przeszkadza, uroczystość trwa w najlepsze, aż w kulminacyjnym momencie przysięgi Jowisza, z kryjówki wypada rozwścieczona Junona. Bogini zrywa welon z panny młodej i… wybucha śmiechem na widok wybranki męża. Jowisz i Junona godzą się, a upokorzonej, wyśmianej Platei nie pozostaje nic innego, jak uciec w odmęty bagien.

Dyrygent, absolwent Akademii Muzycznej w Poznaniu (studia dyrygenckie u prof. Renarda Czajkowskiego, dyplom pod kierunkiem prof. Witolda Krzemieńskiego). Uczestniczył w kursach mistrzowskich m.in. u Helmutha Rillinga, Johna Eliota Gardinera i Joshuy Rifkina. W latach 1987-1990 był dyrygentem Wielkopolskiej Orkiestry Symfonicznej, a w latach 1987-1999 prowadził Orkiestrę Symfoniczną Państwowego Liceum Muzycznego w Poznaniu. Od roku 1993 jest szefem Orkiestry Symfonicznej Akademii Muzycznej w Poznaniu, a od 1996 także dyrygentem grającej na historycznych instrumentach orkiestry Arte dei Suonatori. W latach 1997-2002 pracował jako dyrygent Teatru Wielkiego w Poznaniu, realizując m.in. premierę Czarodziejskiego fletu Wolfganga Amadeusa Mozarta na festiwalach w Carcassonne i Xanten. Występował z wieloma orkiestrami symfonicznymi w kraju i za granicą, dyrygując w prestiżowych salach koncertowych (Beethovenhalle-Bonn, Großes Festspielhaus w Salzburgu, Alte Oper we Frankfurcie). Towarzyszył wybitnym solistom, m.in.: Konstantemu Andrzejowi Kulce, Jadwidze Kotnowskiej, Elżbiecie Chojnackiej, Wiesławowi Ochmanowi, Malcolmowi Bilsonowi. Dokonał licznych nagrań radiowych i telewizyjnych.
Wśród ważniejszych jego dokonań artystycznych znajduje się polska premiera opery Marcela Landowskiego Galina. W roku 2001 Marcin Sompoliński objął kierownictwo artystyczne Orkiestry I Rzeczypospolitej – pierwszego polskiego zespołu specjalizującego się w wykonawstwie muzyki oświecenia na instrumentach z epoki. W latach 2005-2008 zajmował stanowisko kierownika muzycznego Teatru Muzycznego w Poznaniu. W roku 2006, wraz z zespołem Opera Nova w Bydgoszczy, dyrygował w Salzburgu austriacką prapremierą odnalezionej opery Mozarta Der Stein der Weisen. Od roku 2008 jest stałym dyrygentem niemieckiej orkiestry Concerto Brandenburg specjalizującej się w wykonawstwie muzyki klasycznej na instrumentach historycznych. Jest też pomysłodawcą i realizatorem nowatorskiego cyklu koncertów edukacyjnych Speaking Concerts, realizowanego w szeregu miast Polski.
Osobny nurt działalności artysty stanowią prawykonania muzyki współczesnej, wśród których znajdują się m.in. zamówione przez Międzynarodowy Festiwal Chórów Uniwersyteckich w Poznaniu kompozycje Zbigniewa Kozuba i Marka Jasińskiego. Od 1990 roku Marcin Sompoliński jest pracownikiem Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu (od 2007 – profesorem tej uczelni).

Reżyserka teatralna i operowa, ukończyła Wydział Reżyserii w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Jej przedstawieniem dyplomowym była opera Dydona i Eneasz Purcella (Collegium Nobilium, 2010). Wyreżyserowała 19 spektakli, m.in.: Nowego Don Kiszota Fredry (Teatr Polski w Warszawie); Wiły oraz Gianni Schicchi Pucciniego (Opera Bałtycka); Księżycowego Pierrota Schönberga (Centrum Sztuki Współczesnej, Zamek Ujazdowski); pierwsze polskie inscenizacje oper Händla – Agrippina i Orlando; Farnace Vivaldiego (Festiwal Oper Barokowych w Łazienkach Królewskich); spektakl Baroque Living Room (Filharmonia Narodowa), Erosa i Psyche Różyckiego (Opera Bałtycka), Pigmaliona Rameau (Warszawska Opera Kameralna), Zamorskie zaloty Rameau (Bydgoski Festiwal Operowy). W 2019 roku przygotowała nową inscenizację opery Dydona i Eneasz Purcella z Olgą Pasiecznik w roli głównej (Polska Opera Królewska) oraz światową prapremierę musicalu Gary’ego Guthmana i Domana Nowakowskiego List z Warszawy. W 2014 roku odbyła staż w paryskim Odéon-Théâtre de l’Europe przy produkcji Les Fausses Confidences Pierre’a de Marivaux w reżyserii Luca Bondy’ego. Jest laureatką stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Młoda Polska 2013”. W 2018 roku wzięła udział w Warsztatach Mistrzowskich Barriego Kosky’ego dla reżyserów operowych w Komische Oper w Berlinie. Dwa jej spektakle Agrippina oraz List z Warszawy były nominowane do nagrody Koryfeusz Muzyki Polskiej w 2015 i 2020 roku.

Kostiumograf, scenograf, projektant ubioru, doktor filozofii; autorka kostiumów teatralnych, filmowych, operowych, baletowych, rekonstrukcji historycznych oraz stylizacji współczesnych. Projektowała kostiumy dla Teatru Powszechnego w Warszawie (Czynny do odwołania według tekstów Marcina Świetlickiego), Teatru Wielkiego w Łodzi (Rigoletto), Teatru Nowego w Łodzi (m.in. Wiele Demonów Jerzego Pilcha, Wszystko o kobietach Mira Gavrana, Zajmijmy się seksem! Walentina Krasnogorowa, Kto nie ma, nie płaci Daria Fo), Teatru Muzycznego w Łodzi (Les Misérables na postawie podstawie powieści Wiktora Hugo, Wielka księżna Gerolstein Jacques’a Offenbacha), do filmów (m.in. Martin Luther. The idea that changed the world Davida Batty, Nie ten człowiek i Pośrednicy Pawła Wendorffa, Rock’n’Roll Eddie Tomasza Szafrańskiego, Pod Joanny Satanowskiej). Pracowała w Teatro dell’Opera di Roma, przy licznych programach telewizyjnych, teledyskach, reklamach, pokazach mody. Od 2009 roku projektuje kostiumy i scenografię dla Stowarzyszenia Teatralnego Badów do spektakli w reżyserii Piotra Bikonta (m.in. Siódemka Ziemowita Szczerka, Burzliwe życie Lejzorka Rojtszwańca Ilii Erenburga, Błazen Pana Boga Daria Fo, Przygody Pędrka Wyrzutka Stefana Themersona, Franz Halbsex Rolanda Topora, Siódemka Ziemowita Szczerka).

Choreograf, animatorka kultury i pedagog z wieloletnim doświadczeniem w nauczaniu dzieci, młodzieży i dorosłych – osób o różnym stopniu zaawansowania. Stypendystka Alternatywnej Akademii Tańca w Poznaniu w roku 2010. Obecnie pedagog Akademii Muzycznej w Łodzi i kierownik Pracowni Technik Tańca w Instytucie Choreografii i Technik Tańca, wcześniej także wykładowca Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Łodzi. Jest także wykładowcą i współorganizatorem Kwalifikacyjnych Kursów Instruktorskich w Bydgoszczy i Poznaniu. Prowadzi warsztaty, tworzy choreografie i reżyseruje projekty w oparciu o różne formy taneczne i sceniczne na terenie całego kraju. Jako tancerka współpracowała m.in. z teatrem muzycznym Capitol we Wrocławiu, grupą KIJO, grupą Skład, kolektywem Oficyna, Yellow Collective i Kruppa Project. Występowała m.in. w spektaklach Imponderabilia (reż. Leszek Bzdyl, Jacek Gębura), Opera za trzy grosze (reż. Wojciech Kościelniak), widowisku multimedialnym Ksenofonia (reż. Jan Komasa), Symbioza oraz Poradnik survivalowy widza nowej choreografii (reż. Martyna Jagodyńska), a także w projekcie autorskim Loczek.

W 2008 roku ukończyła Akademię Muzyczną w Łodzi w klasie prof. Grażyny Krajewskiej-Ambroziak (dyplom z wyróżnieniem). Obecnie jest pracownikiem macierzystej uczelni. Była uczestniczką licznych kursów wokalnych u takich profesorów, jak: Luciana Serra, Mirella Freni, Paul Esswood, Ugo Benelli, Mireille Alcantara. Debiutowała w Teatrze Wielkim w Łodzi partią Amastris w studenckiej premierze opery Serse Georga Friedricha Händla. Rok później zagrała rolę Cherubina w Le Nozze di Figaro Wolfganga Amadeusa Mozarta. W 2012 roku zdobyła nagrodę dla najlepszego mezzosopranu podczas 2. Concorso Internazionale di Canto Lirico „Franca Mattiucci” w Canelli (Włochy). Jej repertuar obejmuje liczne partie operowe, m.in. dzieła Monteverdiego, Händla, Mozarta i Rossiniego. W grudniu 2009 roku wykreowała partię tytułową w operze Giulio Cesare in Egitto Georga Friedricha Händla pod kierownictwem muzycznym Paula Esswooda. W 2011 roku wzięła udział w międzynarodowym tournée koncertowym, śpiewając partię altową w Mszy h-moll Johanna Sebastiana Bacha pod dyrekcją Sigiswalda Kuijkena w ramach L’Académie baroque européenne d’Ambronay. W 2012 roku zaśpiewała partię Angeliny w operze La Cenerentola Gioacchina Rossiniego podczas Festiwalu Operowego w San Remo we Włoszech. Latem 2013 roku wykreowała rolę Rozyny (Il Barbiere di Siviglia) podczas Opern Air Festspiele w Gars am Kamp (Austria). Współpracuje z cenionymi dyrygentami takimi, jak: Alberto Zedda, Paul McCreesh, Sigiswald Kuijken, Paul Esswood, Angelo Guaragna, Cristian Orosanu. Brała udział w wielu festiwalach: Festival d’Ambronay, Pavia Barocca, Festival International Toulouse les Orgues, Wratislavia Cantans, Musica Moderna. Dokonała nagrań dla Telewizji MEZZO, firmy fonograficznej DUX, TVP Łódź, Radia Łódź i innych rozgłośni lokalnych.

Kontynuuje tradycje dwóch zespołów chóralnych działających przez wiele lat w Akademii – Chóru Kameralnego, prowadzonego przez Annę Domańską i Jerzego Rachubińskiego, i Chóru Ogólnouczelnianego. Od października 2017 roku w strukturach łódzkiej Akademii Muzycznej działa jeden zespół chóralny, który składa się ze studentów studiów licencjackich kierunków: teoria muzyki, kompozycja, rytmika, edukacja artystyczna, fortepian, klawesyn, organy, akordeon i gitara. Dotychczas zespół pracował pod kierunkiem m.in. Zygmunta Gzelli, Marka Jaszczaka, Andrzeja Ryłki i Jerzego Rachubińskiego. Od września 2014 roku zespół prowadzi Dawid Ber. Chór skupia się przede wszystkim na muzyce oratoryjnej. Brał udział w wykonaniu Requiem Antonína Dvořáka (dyr. Tadeusz Wojciechowski); Requiem c-moll Luigiego Cherubiniego i Tańców połowieckich z opery Kniaź Igor Aleksandra Borodina (dyr. Jan Miłosz Zarzycki); Vesperae solennes de confessore Wolfganga Amadeusa Mozarta (dyr. Marcin Wolniewski); Te Deum Karola Kurpińskiego i Te Deum Antonína Dvořáka (dyr. Jerzy Rachubiński), Mszy f-moll Antona Brucknera (dyr. Tadeusz Wojciechowski), oratorium Znalezienie Świętego Krzyża op. 14 Feliksa Nowowiejskiego (dyr. Andrzej Straszewski), Wielkiej Mszy c-moll Wolfganga Amadeusa Mozarta (dyr. Paul Esswood). W 2013 roku chór przygotował program z okazji 200. rocznicy urodzin Giuseppe Verdiego. Swoją działalność w nowej Sali Koncertowej Akademii chór zainaugurował z akademicką orkiestrą pod batutą Marcina Wolniewskiego wykonaniem Angelus Wojciecha Kilara (2013). Rok później, w tej samej obsadzie, wykonał dwukrotnie Magnificat BWV 243 Johanna Sebastiana Bacha – na Festiwalu Nauki, Techniki i Sztuki w Sali Koncertowej przy ul. Żubardzkiej oraz podczas Koncertu pamięci Reszków w kościele Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w miejscowości Garnek; gościem honorowym była tam Maria Bilowicz, wnuczka Edwarda Reszke. Kolejne dwa sezony artystyczne to udział w spektaklach opery Aleko Siergieja Rachmaninowa, Koncert Kolęd w grudniu 2015 roku oraz Koncert Noworoczny we współpracy z akademicką Orkiestrą Dętą w styczniu 2016 roku. W kolejnym sezonie chórzyści wzięli udział w dwóch projektach: w spektaklach musicalu Łódź story oraz w polskim prawykonaniu Tongeren Mass Krzysztofa Grzeszczaka z Orkiestrą Symfoniczną pod batutą Jerzego Swobody na finał AŻ Festiwalu. Ostatnie sezony to wykonanie, wspólnie z akademicką Orkiestrą Symfoniczną, Requiem d-moll Wolfganga Amadeusa Mozarta (dyr. Kai Bumann), Exodus Wojciecha Kilara (dyr. Marcin Wolniewski) i udział w produkcji operowej Flis Stanisława Moniuszki.

Dyrygentka, chórmistrzyni. Absolwentka Akademii Muzycznej w Łodzi kierunku Edukacja Artystyczna (klasa dr hab. Barbary Sobolczyk). W 2012 roku ukończyła z wyróżnieniem Podyplomowe Studium Chórmistrzowskie w Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy, a w 2019 roku śpiew solowy w Akademii Muzycznej w Łodzi w klasie prof. dr hab. Urszuli Kryger i dr Patrycji Krzeszowskiej-Kubit. Jest chórzystką Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina. Śpiewa również w kameralnym chórze Vivid Singers pod dyrekcją Dawida Bera. Od wielu lat prowadzi łódzki Chór Nauczycielski oraz kameralny chór żeński Rebelové. Jest dyrygentką chóru mieszanego Zespołu Szkół Muzycznych im. Stanisława Moniuszki w Łodzi, a także asystentką chórmistrza w Chórze Akademii Muzycznej w Łodzi. Wraz z chórami, z którymi współpracuje, zdobywa nagrody i wyróżnienia. Jest również laureatką nagród dla najlepszego dyrygenta.

Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie wiolonczeli dr hab. Teresy Kamińskiej. Od lat fascynuje go świat muzyki baroku i historycznych praktyk wykonawczych. Pierwsze szlify w tej dziedzinie zdobywał na zajęciach fakultatywnych z wiolonczeli barokowej i zespołów muzyki dawnej, i licznych kursach, studiując równolegle w Dresdner Akademie für Alte Musik w klasie wiolonczeli barokowej Christine Kyprianides (1999-2001). W latach 2003-2005, dzięki uzyskanemu stypendium, odbył specjalistyczne studia w Guildhall School of Music & Drama w Londynie w klasie wiolonczeli barokowej Alison McGillivray. Pobierał również lekcje u Rainera Zipperlinga, Jaapa ter Lindena, Markusa Möllenbecka, Phoebe Carrai, Balázsa Máté i Jennifer Ward Clarke. Jako kameralista, solista i muzyk orkiestrowy koncertował i nagrywał z większością polskich zespołów grających na instrumentach historycznych, a także z wieloma zespołami zagranicznymi. Współpracował m.in. z Olgą Pasiecznik, Jakubem Józefem Orlińskim, Jackiem Kaspszykiem, Januszem Olejniczakiem, Hubertem Rutkowskim, Stefanem Plewniakiem, Marcinem Sompolińskim, Zbigniewem Pilchem, Giovannim Antoninim, Enrico Gattim, Alfredo Bernardinim, Paulem Goodwinem, Jaapem ter Lindenem, Alexisem Kossenko, Claudio Caviną, Andreą de Carlo, Friedrichem Heiderem, Benjaminem Baylem, Konradem Junghänelem, Sirkką-Liisą Kaakinen-Pilch, Władysławem Kłosiewiczem, Markiem Toporowskim, Marcinem Szelestem, Pavlo Beznosiukiem, Rubenem Dubrovskim, José Marią Florencio, Nicholasem Parlem, Dominique Vissem, Andreasem Speringiem, Jaapem Schroederem, Roberto Traininim, Rinaldo Alessandrinim, Christianem Curnynem i Simonem Standagem. Grał z Paulem McCreeshem i Gabrieli Consort & Players, Hansem-Christophem Rademannem i Dresdner Kammerchor, Markiem Štrynclem i Musica Florea oraz Philippe’em Herreweghem i Collegium Vocale Gent. Koncertował w wielu krajach Europy i w USA. Od 2004 roku współpracuje z Musicae Antique Collegium Varsoviense przy Warszawskiej Operze Kameralnej; od 2008 z Wrocławską Orkiestrą Barokową Jarosława Thiela (NFM), a od roku 2014 z Royal Baroque Ensemble Lilianny Stawarz. Wspólnie z klawesynistką Ewą Mrowcą tworzy zespół Per Il Basso. Ma w swoim dorobku 30 płyt CD. Od roku 2011 w Akademii Muzycznej w Łodzi wykłada wiolonczelę barokową oraz prowadzi zespoły kameralne muzyki dawnej i akademicką orkiestrę barokową. Jest również założycielem i kierownikiem artystycznym Łódzkiej Orkiestry Barokowej „Altberg Ensemble” skupiającej absolwentów tej uczelni oraz inicjatorem i twórcą projektu Międzyuczelnianej Orkiestry Barokowej. Prowadzi również klasę wiolonczeli barokowej i zespołów muzyki dawnej w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych im. Fryderyka Chopina w Warszawie, a także kursy wykonawstwa historycznego w Polsce i za granicą. W 2017 roku obronił doktorat na temat XVII-wiecznej literatury wiolonczelowej. Jakub Kościukiewicz gra m.in. na kopii wiolonczeli Matteo Goffrillera z 1693 roku zbudowanej przez Bastiana Muthesiusa w Berlinie w 2013 roku, na anonimowym instrumencie meklemburskim z 1780 roku oraz na instrumencie Gottfrieda Sigismunda Liebicha z 1790 roku zbudowanym w Schreiberhau (Szklarska Poręba), którego używa jako wiolonczeli piccolo. Korzysta z kopii smyczków historycznych wykonanych przez Basila de Vissera (Amsterdam).

Powstała w 2014 roku z inicjatywy Jakuba Kościukiewicza, wiolonczelisty barokowego, muzyka m.in. Wrocławskiej Orkiestry Barokowej (Narodowe Forum Muzyki) oraz Musicae Antiquae Collegium Varsoviense (Warszawska Opera Kameralna), wykładowcy Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi. Projekt MuOB to współpraca trzech orkiestr barokowych funkcjonujących na trzech polskich akademiach muzycznych – w Łodzi, we Wrocławiu i w Poznaniu. Orkiestry te prowadzone są przez trzech wiolonczelistów barokowych grających wspólnie we Wrocławskiej Orkiestrze Barokowej: Jarosława Thiela – dyrektora tej orkiestry oraz Jakuba Kościukiewicza i Bartosza Kokoszę. Ideą MuOB jest integracja i wymiana doświadczeń pomiędzy studentami instrumentów historycznych wspomnianych uczelni. Udział w nim umożliwia pracę i poznanie wybitnych muzyków i liderów muzyki dawnej w Polsce. Pozwala również studentom nabywać doświadczenia w dużym składzie orkiestry barokowej oraz zapoznać się z projektowym charakterem funkcjonowania takiego zespołu. Organizacja i logistyka tak dużego przedsięwzięcia nie byłaby możliwa bez wsparcia i zaangażowania władz wszystkich partycypujących uczelni oraz życzliwości kierowników Katedr i Zakładów Muzyki Dawnej. Pierwsza edycja MuOB miała miejsce w listopadzie 2014 roku – miastem- gospodarzem była Łódź. Pod kierunkiem wybitnego skrzypka Zbigniewa Pilcha studenci przygotowali program zawierający suity Les Burgeois Gentilhomme Jeana-Baptiste’a Lully’ego, Les Indes Galantes Jeana-Philippe’a Rameau oraz III Suitę Orkiestrową BWV 1068 Johanna Sebastiana Bacha. Ponadto Sinfonię d-moll Wilhelma Friedemanna Bacha oraz Sinfonię E-dur Carla Philippa Emanuela Bacha. Cały program zaprezentowany został trzykrotnie podczas krótkiego tournée: we Wrocławiu, Łodzi (podczas AŻ Festiwalu) oraz w Poznaniu. Entuzjastyczne przyjęcie projektu zobligowało pomysłodawców do kontynuowania przedsięwzięcia. Druga odsłona MuOB miała miejsce w marcu 2017 roku. Tym razem uczestnicy, pod kierownictwem Jarosława Thiela, przygotowali Pasję wg św. Łukasza Georga Philippa Telemanna z okazji 500-lecia Reformacji. Do międzyuczelnianej orkiestry dołączyli wokaliści oraz Zespół Wokalny Studenckiego Koła Artystyczno-Naukowego Wokalnej Muzyki Dawnej we Wrocławiu. Kolejny projekt (2018) Splendor i Blask Baroku obejmował wielkie dzieła instrumentalne dojrzałego baroku. W programie znalazła się suita z tragedii lirycznej Les Boréades Jeana-Philippe’a Rameau, Concerto Per l’Orchestra de Dresda g-moll RV 577 Antonia Vivaldiego, suita z Drottningholmsmusiken szwedzkiego kompozytora Johana Helmicha Romana oraz słynne Fireworks Music Georga Friedricha Händla. W 2019 roku kolejny raz akademickie orkiestry historyczne połączyły siły, by wykonać barokowe arcydzieło – późnobarokową operę Montezuma Carla Heinricha Grauna z librettem napisanym przez króla Prus Fryderyka II Wielkiego. Międzyuczelniana Orkiestra Barokowa złożona ze studentów Akademii Muzycznych w Łodzi, Poznaniu i Wrocławiu, wraz ze śpiewakami z wydziałów wokalnych trzech uczelni, wystąpiła pod kierownictwem artystycznym Jarosława Thiela z Poznania. W tym samym roku, w ramach projektu 200 kantat Jana Sebastiana Bacha na 200-lecie Uniwersytetu Warszawskiego zabrzmiały trzy kantaty Johanna Sebastiana Bacha (nr 8, 39 i 140) pod kierunkiem Zbigniewa Pilcha, w wykonaniu solistów, Międzyuczelnianej Orkiestry Barokowej oraz Chóru Collegium Musicum Uniwersytetu Warszawskiego. Ostatnim projektem Orkiestry było Oratorium na Boże Narodzenie Johanna Sebastiana Bacha, przygotowane pod kierownictwem artystycznym Jarosława Thiela, które wykonano w Sali Koncertowej Akademii Muzycznej w Łodzi w styczniu 2020 roku.